مقاله ی 81: حرف های قشنگ آیت الله

حرف های قشنگ آیت الله

این نامه آیت الله شیرازی را که خواندم، یاد «حرف های قشنگ» همین بنیادگرایان خونخوارۀ امروزمان افتادم که در دهۀ پنجاه هجری شمسی از منبرها تا مصاحبه ها تا بیانیه های دمِ انقلاب می دادند. چرا این نقاب انسانی آیت الله شیرازی و امثال او را باور ندارم؟ چرا برآنم که پشت این نقاب، همان چهره کریه و سیمای درنده خوی دیگر هم لباسان ایشان هست؟ به چه دلایلی برآنم که او هم برای گرمابخشی به دکان خودش این «حرف های قشنگ» را می زند؟ چرا امثال آیت الله شیرازی ها نمی توانند به این «حرف های قشنگ» ایمان داشته باشند؟

آیت الله شیرازی ها از آسمان به زمین نیفتاده اند. آنان برآمده و پروردۀ یک «فرهنگ» هستند. آبشخورهای این فرهنگ متعدد و متکثر است و معارف قرآن تنها یکی از آن آبشخورهاست، که تازه در عمل مهمترینِ آن منابع هم نیست. وانگهی قرآن را اینان از پس شیشۀ معارف دیگرشان می بینند و می فهمند. از این مجموعۀ کلان که از آن به «فرهنگ شیعۀ اثنی عشریه» تعبیر می کنم، نمی تواند چنین «حرف های قشنگ» در بیاد. حالا که درآمده نمی تواند جز برای سالوس و فریب مردم باشد. 

اگر آیت الله شیرازی ها پیش از بیان این «حرف های قشنگ» به صورتی بسامان منابع فرهنگ خودشان را نقدی استوار و منسجم و جامع کرده بودند و آبشخورهای "توحش قدمایی" آن منابع را بحث کرده و قاطعانه رد کرده بودند، آن وقت می شد بیان این «حرف های قشنگ» را از سوی آنان (بااحتیاط) جدی گرفت. اما می دانیم که در هندسه متصلبی که برکلان نگاه این جماعت به منابع فرهنگی شان حاکم است هیچیک از باشندگان آن اقلیم فرهنگ نمی توانند کوچکترین نقدی برآن منابع بکنند مگر آنکه با قدرت و شدت از درون آن اقلیم، با داغ هایی نظیر کفرو زندقه بیرون، رانده بشوند.

این جناب آیت الله هم من نشینده یا نخوانده ام که رویکردی از بنیاد متفاوت به قرآن یا به منابع حدیث و رجال و اصول فقه شان داشته باشند. اگر چنان می بود دیگر اسمشان "آیت الله" نمی بود و دشمنانشان که همین بنیادگرایان حاکم بر خودمان باشند گوش فلک را از مراتب خروج از دین این جناب مستطاب کر کرده بودند. پس ناگزیراز این داوریم که ایشان حداکثر ودر بهترین صورت در فروع بسیار فرعی است که با حضرات اینجا اختلاف مشرب دارند و نه بیشتر.
 

معنی این حرفم آن است که جناب ایشان نمی توانند کردارهای متشرعین حاکم بر ایران را به «بی رحمی» و «بی اخلاقی» منتسب بکنند. در قاموس باشندگان در اقلیم فرهنگ شیعۀ اثنی عشریه رحم و اخلاق شامل حال «دیگران» نمی شود و تنها، آن هم با ملاحظاتی، بر درونیان است که اعمال می گردد. هیچیک از این بی رسمی های درون ایران هم "سلیقه ای" نیست بلکه هم متکی و برخاسته از منابع فقهی این وحوش است، همان منابع ضدانسانی که خود همین آیت الله شیرازی هم آیت اللهِ آن هستند. اگرهم کسی بگوید که دامنۀ «شرع انور» بسی فراخ است که از توی آن هم وحشیت در می آید و هم انسانیت، پاسخ عقلایی آن است که چنان شرع انوری فقط به درد خندیدن به ریشش می خورد و بس!  
 

اما در بند ماقبل آخر پیام شان پیداست که ایشان آرزو دارند تا آن گریختگان از حوزۀ جغرافیایی مسلمانان و پناه بردگان به آغوش حاکمیت کفار، در آن بلادِکفر مبلغ اسلام بشوند! زهی بلاهت، زهی بی شرمی! مبلغ کدام اسلام بشوند آن بدبخت ها؟ اسلام داعش؟، اسلام شما؟ یا اسلام آل سعود؟ یا...؟ گیرم شدند، آیا این اسلام ها دیگر آبرویی در میان عُقلای جهان دارند تا عاقلی یا ابلهی بدان رو کند. همۀ شماهای اهل اسلام چنان ریشۀ اسلام عزیزتان را کندید که کرورکرور کافرحربی و منافق را توان هزاران یک آن ریشه کنی نمی بود! گویی این جماعت روحانیون شیعه و سنی، عقل هم ندارند! ببینید که نشسته بر عفونت بحارالانوارها و زیارت جامعه ها و زیارت عاشورا ها و توحش قبایلی ابن طاووس ها و شیخ طوسی ها، دم از تسامح و تساهل و اخلاق و رحم و مروت و انسانیت می زند، زهی بی شرمی، زهی ابلهی!

اسلام اگر آینده ای در دنیا داشته باشد، آن آینده به دست وحوش قبایلی روحانیت شیعه و سنی رقم نخواهد خورد. من در این داوری به قدر سرسوزنی تردید ندارم. از درگاه حضرت احدیت جل و علا ریشه کنی این جماعت متولی مسلمانی را خاضعانه مسئلت دارم، بفضله و منه. انالله و انا الیه راجعون. 
چهارشنبه ۱ مهر ۱۳۹۴

پیام بنیاد جهانى آیت الله العظمى شیرازی به پناهجویان ؛ توصیه های پيامبر اسلام به مهاجران به حبشه را مد نظر قرار دهید

بنیاد آیت الله شیرازی طی بیانیه ای ضمن ابراز همدردی با پناهجویان، وضعیت اسفناک کنونی وپناهچویی دسته جمعی مسلمانان به کشورهای غربی را محصول استبداد وفساد حاکم در سرزمین های مادری این پناهجویان دانسته است. این بنیاد همچنین توصیه هایی عمدتاً اخلاقی به پناهجویان داشته است.
متن اين بيانيه بدين شرح است:
 

بسم الله الرحمن الرحیم
برادران و خواهران مسلمان پناهجو به اروپا، حکام جائر و جاهل در منطقه بسیاری از مردم مسلمان و غیرمسلمان را کشته و بی‌خانمان و آواره کرده‌اند. ما با دردمندی شاهد آن هستیم که هرچه می‌گذرد زندگی برای مردم صلح‌ طلب در کشورهای خاورمیانه طاقت‌ فرسا و غیرممکن می‌شود. تأسف بیشتر ما این است که بسیاری از این بی‌رحمی‌ها با نام خدا و اسلام انجام می‌شود. به خدا پناه می‌بریم، صبر پیشه می‌کنیم، و از او طلب مغفرت می‌کنیم.
 

امت اسلامى روزگار سختی را می‌گذراند. علیرغم دستورات مکرر الهی و سیره‌ی پیامبران و اولیای الهی، ما مسلمانان در تعهد به مسئولیت هاى دینی واخلاقی خود در برابر جامعه، انسان وحتی طبیعت مقصر بوده ایم؛ درحفظ محیط زیست کوتاهی کرده‌ایم ودر نتیجۀ تمامی این بیدادگری ها، صلح و مودت از میان جوامع ما رخت بربسته‌ است. خشکسالی و قحطی و گرسنگی و جنایت و گناه افزونی گرفته، و حاکمان غاصب رحمت و شفقت را از خلق دریغ کرده‌اند. این شرایط بسیاری مسلمانان را وادار کرده که رنج مهاجرت را به جان بپذیرند و به سرزمین‌های دیگر پناه ببرند.
 

فارغ از آنچه تا کنون گذشته است وحال که شما در غربت میهمان سرزمین هایی با مذاهب وفرهنگ های متفاوت شده اید، بايد مسئولیتی سنگین را بردوش گرفته وپيام آور رحمت الهى وعطوفت رسول گرامى اسلام وأمير مؤمنان عليهما السلام برای کشورهای میزبان باشيد. این رسالت شماست که با استفاده از فرصت وآزادی پیش آمده، آزاديهاى سياسى در اسلام را که ابعاد آن برای بسیاری از ساکنان مغرب زمین روشن نیست بازگو کنید وشکاف فکری کنونی میان اندیشۀ اسلام واندیشۀ غرب را با عرضۀ آموزه های صحیح اسلام پرکنید.
 

توصیه های رسول گرامى اسلام به مهاجران مسلمان به سرزمین حبشه در دوران صدر اسلام را باید مد نظر خود قرار دهید و سپاسگزار "عدالت" موجود در سرزمین های میزبان باشید. در موطن تازۀ خود آداب همزیستی را رعایت کنید، مدارا وتسامح را تمرین کرده و به حفظ صلح و آرامش ملتزم باشید. قانون مداری وپایبندی به قانونِ کشورهای میزبان بخشی از مسئولیت اخلاقی ومذهبی تازه ای است که برعهدۀ شما نهاده شده است.

شیعه نیوز